Este sábado pasou por Boiro a obra de teatro Hijos de mamá, interpretada por Enrique San Francisco e Jorge Sanz.
A obra retrata as miserias dos dous irmáns que están esperando a que súa nai morra dunha vez. Para obter a herencia ou escaparse da prisión que supón coidala. Todo en clave de comedia.
Ós poucos vanse espindo os personaxes xa ó principio debuxados. A par que se quedan sin armas para a comedia. San Francisco, facendo do que mellor se lle da: persoaxe vive-la-vida. Jorge Sanz de irmá-profesor sacrificado que vive aínda coa nai coidándoa. Ambos fillos de mamá. Cobardes. Sempre á súa sombra. E logo á de súa muller (no caso de San Francisco). É dicir:
Somos una generación de hombres criados por mujeres, me pregunto si otra mujer es la solución.
(Tyler Durden, El Club de La Lucha)
A verdade que me defraudou. Cos mimbres que tiña crin que sería moi boa. Non chegou a pasable. Dende logo nada comparado coa caravana da Cultura Circula que pasou por estes lares hai ben pouco.
Enrique San Francisco estivo correcto, no seu papel de canalla. De actor, xa non lle queda moito. Alomenos eu non vin nada. Sanz, con máis empaque limítase a facer de irmán paspán. Como querendo demostrar que non só é unha cara bonita. A pesar de que me rin en certos tramos, a sensación xeral foi de naderío. De nada de nada. Non me gustou.
Eu sonche máis da retranca característica galega. Do humor patrio. Nada de prometedoras obras medianas.
Leave a Reply