Non basta con tender pontes. Hai que cruzalas.

Esta frase pódese aplicar en xeral ós blogs dos políticos. Salvo honrosas excepcións. Parafraseando a Sombra digital a raíz do caso da Wikipedia, na maioría dos casos sobre as novas tecnoloxías, segen cabalgando as antigas mentalidades.
A idea madura e colle sentido a raíz dunha entrada de David de Ugarte e da lectura cointinua do blog de Eva Campos.
As mentalidades que rixen nun mundo descentralizado, as das estruturas que pretenden ostentar o poder entre sí, que son centros/filtros no que ó seu ámbito se refire, non son adecuadas -nin necesarias- nun mundo distribuido.
A pregunta que -me- trataba de responder é … ¿para qué pode servir o blog dun político? ¿Para falar cos colegas, para crear debate, para auditar o acontecido nos seus respectivos ámbitos de actuación, para dar pompa do seu partido, para… ? Un milleiro de cousas. Ademáis de políticos son cidadáns.
Dacordo, mais a pesar disto, creo que o blog dun político máis que ningún outro ten a responsabilidade de alonxarse do modelo loro. Daqueles usos nas que o discurso se importa e retransmite. As campañas do partido, as consignas. Neste caso non os considero outro nodo dunha rede, senón un simple hub ou retransmisor. ¿E por qué discutir-ler-interrelacionarse cun hub tendo o nodo fonte á man? Un blog pode servir para moito máis. Para constrúir discurso dende a propia localidade (ver no vídeo anécdota das milicias en Compostela na época preguerra civil. Exemplifica claramente o que quero dicir).
Ben. Sempre nos queixamos de que non hai transparencia en política. Sempre se queixan de que non hai participación. A eterna pescadilla que se morde a cola: a demencia dos gobernantes e a desidia dos gobernados. Bueno, pois aquí temos unha plataforma para construir participación e debate.
¿Aprenderemos a usala? ¿Ou non conseguiremos apearnos do cabalo?