A TECNOLOXÍA COMO MAXIA
Nun célebre escrito de Umberto Eco (El mago y el científico), téndese o paralelismo entre a maxia na idade obscura e a tecnoloxía na sociedade moderna. Tal afirmación esconde

a presunción de que se pode pasar de golpe dunha causa a un efecto por cortocircuito, ignorando os pasos intermedios.

O que pedimos da tecnoloxía, é que sexa transparente. Que se adecúe ás nosas necesidades e nos facilite a realización de certas tarefas, aumentando deste xeito o noso nivel de benestar. Non comprendela, senón utilizala.
Así, chegamos ó primeiro dos retos dunha tecnoloxía: a fiabilidade. Que funcione como lle pedimos sin importar a caixa negra dos pasos intermedios. De igual modo ocurre coa informática e, máis concretamente, cos programas que usamos, o software.
No campo do software, nembargantes, debido ó recurso estratéxico que manexa -a información- a fiabilidade faise crítica, engadindo ademáis outro requisito indispensable: a seguridade da información. Por un lado desexamos que o contido non sexa accesible por quen non desexemos, asegurar a integridade, etc. Por outro, minimizar os posibles erros do programa -os bugs- que poden permitir a outros colarse no noso sistema e acceder ós datos.
(ler seguinte …)