Formación artesana e universidade

To became a member of the community of architects requires an ability to learn to view the world as an architect and to use architect’s tools in a professional way. This can happen only by observing and interacting with experienced architects within the context of a studio.

Internet, innovation and OpenSource: Actors in the network. Ilkka Tuomi.
Este verán escribo pouco, pero é que acabo de integrarme nunha comunidade de enxeñeiros de software, aprendendo. Pensando tamén sobre un modelo de formación na Sociedade da Información.
Niso estou mentres David de Ugarte escribe de novo sobre o OLPC … e o modelo de educación asociado. El fala da escola, eu da universidade, mais a ambos nos move a reflexión sobre o espíritu artesanal na educación. Así, aproveito para liberar un post que levaba tempo en borrador: cómo debe ser a universidade na era da información?
O ROL DOS “PROFESORES”

• De diseñadores curriculares a cultivadores de capacidades.

O profesorado debe pasar de planifica-las actividades dos estudiantes a tratar de orientalos, convertirse en guías dos alumnos tratando de sacar o seu máximo potencial. Deben transformarse de meros oradores de textos en clase a dinamizadores da comunidade que é a asignatura.

• De creadores de materiais á selección entre os existentes.

Este punto está moi relacionado co anterior. Cando un profesor é guía e non xefe, non pode aspirar a ter unha colección de apuntes para cada un dos modos de aprender e necesidades dos estudiantes. Mais esto xa non é problema, gracias a internet e a iniciativas como o Open Course Ware do MIT (e unha similar a nivel español Materiais abertos da UOC) que liberan os seus materiais e os poñen a disposición pública existen os medios para acceder a materiais de calidade.
Por qué non seguir aquí tamén a filosofía bricoleur de reutilización do material existente?
O MODELO DE APRENDIZAXE

• Forte componente práctica.

No mundo do software parece claro que é posible: integrarse en comunidades de software libre é unha oportunidade para os aprendices de informática, interactuar con expertos e traballar en entornos reais. Mais non é o software o único campo. Sabían que nunha asignatura da universidade de Nova York teñen que crear e xestionar un banco … en Second Life! Qué mellor forma de aprender? Temos ferramentas para traballar coa información só precisamos imaxinar cómo usalas.

• A asignatura como comunidade.

O profesor debe entender a asignatura como unha comunidade de aprendizaxe. Esto implica como xa dixen que se convirta en guía, pero tamén que a súa labor consiste en proporcionar as ferramentas necesarias ós alumnos … e deixar que eles interactúen entre eles.
Escribo estas ideas soltas supoñendo que a universidade siga sendo o entorno adecuado para conseguir unha formación adecuada na sociedade da información. Pero se non fose así? Cómo sería un currículo na sociedade pos-moderna?