Lendo a Rosalind Williams tomo nota dunha dicotomía moi interesante: a do progreso co cambio/innovación. Di Williams:
Todo el mundo dice que el cambio es implacable e inevitable, pero no tiene finalidad, en el doble sentido de que carece de propósito y no tiene fin. El progreso tiene una línea histórica; el cambio, no. […]
El progreso se mide en relación con las metas definidas desde el punto de vista humano; el cambio y la innovación se miden por su éxito en el mercado.
Entón chega o cortocircuito e maduro ideas para o próximo café-tertulia que imos dedicar á globalización e ó papel das ONGD neste proceso de cambio.
Deben as ONGD convencionais liderar o proceso de converti-lo cambio en progreso? Si quixeran… poderían facelo?
Ou, máis ben, debemos artellar unha sociedade civil globalizada que presione na reforma e creación de axentes multilaterais de gobernabilidade global? Deixarse de nimias reformas que son o mesmo de sempre pero con outra cara.
Relacionadas:
- Globalización: 3 apuntes e unha conclusión. Un post onde se condensa a miña visión da globalización.
- Mundialización da economía, da sociedade e da universidade. Unha serie de relatorios feitos na Universidade de Vigo.
- Identidade e globalización: a neofeudalización. Un apunte introdutorio para converti-lo cambio en progreso, para usa-las ferramentas existentes de forma proactiva.
Leave a Reply