En primeiro termo dicir que a charla de Taibo estivo ben organizada e nas preguntas foi moi cordial: as formas ás veces son o fondo e Taibo presentouse como un señor. Explicou paso por paso as súas ideas e con numerosos e gratificantes exemplos (os “cotilleos” do movemento). Con ánimo de facerse entender. Pero carecía dun discurso global, dunha reflexión profunda da sociedade actual a partir da cal realizar propostas de acción. Entende-lo mundo que nos rodea para propoñer. Ben ó caso o que dicía Mao…
un home sen información, carece de opinión
A miña crítica á súa charla é ontolóxica, de modelo de coñecemento. Estou dacordo cos datos que presenta e tamén coas análises parciais. Pero non co modelo xeral construido a partir deles.
Na base da pirámide do discurso dun activista temos os datos en bruto (estatísticas de diferentes organismos). A partir deses datos formúlanse os análises dos datos pertinentes (a concentración da riqueza aumentou por 7 nos últimos 15 anos; a relación entre o 20% da xente máis rica e o 20% da xente máis pobre era de 30 a 1 en 1970, de 60 a 1 en 1990 e de 90 a 1 hoxe en día; a produtividade nos anos 40-50 veuse incentivada por un cambio tecnolóxico principalmente e non do capital, etc, etc). Na cima da pirámide e como cumio dos análises anteriores temos o modelo de teórico de coñecemento. O aglutinador e o que da sentido, o que conforma a identidade.
Eleximos un modelo ou outro co afán de explica-lo que sucede, porque comprendelo é o primeiro paso para poder modificalo. Ben. E aquí chega a crítica. Taibo fai moi ben os dous primeiros pasos pero o último non o realiza. Alomenos eu non o vin na súa exposición, e non foi por preguntar na ronda de preguntas.
Taibo ven dicíndonos que a Globalización non existe, que simplemente é poñerlle un nome bonito a un proceso imperialista controlado por 3 axentes. Si seguira subindo nesa pirámide do discurso antes mencionada, quizás se atoparía con outra xente: por exemplo Castells e Himanen co seu modelo de Sociedade Rede e Informacionalismo. Incluso ó seu mesmo nivel (o do análise dos datos) existen expertos que din que a globalización sí é un feito (interdependencia dos países e economías en diverso grado, a metáfora de aldea global é reveladora neste senso). Ademáis é un proceso dinámico e complexo: inflúen máis dos 3 axentes por él enumerados.
Por desgracia, todavía moita xente no “mundo alternativo”, xente dinámica que pode xerar cambios, cre neste discurso. Demasiada ideoloxía antiga (ideoloxía: construción de corpus teórico de creencias) hai “no movemento”. E pouca comprensión da realidade.
A globalización existe e consiste no…
proceso de mundialización dos asuntos que nos afectan: a aldea global. Deriva da movilidade das persoas e o capital, así como da ubicuidade da información
Entende-lo entorno é o primeiro paso para xerar alternativas que teñan efectos sobre a realidade. Hoxe en día fai falta ser proglobalizador tendo en conta que o proceso actual é deficiente. Pero a solución é abrirse paulatinamente, profundizar na globalización, non agocharse detrás de muros artificais. Unha vez esto claro podemos empezar a falar de propostas.
Leave a Reply